ไข้หวัดใหญ่

ไข้หวัดใหญ่  เป็นโรคที่สามารถพบได้ในทุกเพศ ทุกวัย แต่จะพบมาในเด็ก แต่อัตราการตายกลับพบมากในผู้ป่วยที่มีอายุมากกว่า 65 ปีหรือผู้ที่มีโรคประจำตัว เช่นโรคหัวใจ โรคปอด โรคไต เป็นต้น             สำหรับไข้หวัดใหญ่เป็นการติดเชื้อที่เรียกว่า influenza virusเป็นการติดเชื้อของระบบทางเดินหายใจซึ่งอาจจะลามลงไปปอด ผู้ป่วยจะมีอาการค่อนข้างเร็ว  ไข้สูงกว่าไข้หวัด ปวดศีรษะอย่างรุนแรง ปวดกล้ามเนื้อ อ่อนเพลียอย่างฉับพลัน การติดต่อ เชื้อนี้จะติดต่อไดง่ายการติดต่อสามารถติดต่อได้โดย เชื้อสามารถติดต่อจากคนหนึ่งไปอีกคนหนึ่งโดยการหายใจ การไอ หรือจาม การสัมผัสน้ำมูกหรือเสมหะของผู้ป่วยโดยเชื้อจะผ่านเข้าทางเยื่อบุตา จมูกและปาก การสัมผัสสิ่งที่ปนเชื้อโรคเช่นผ้าเช็ดหน้า ช้อน แก้วน้ำ  อาการของโรค ส่วนใหญ่ผู้ที่ติดเชื้อไข้หวัดใหญ่จะไม่มีโรคแทรกซ้อน  ระยะฟักตัวของเชื้อคือ  1-4วัน โดยเฉลี่ย 2 วันผู้ป่วยจะมีอาการ ·         อ่อนเพลีย เบื่ออาหาร คลื่นไส้ ·         ปวดศีรษะอย่างรุนแรงปวดตามแขนขา ปวดข้อ ปวดรอบตา ·         ไข้สูง 39-40 ํ c ·         เจ็บคอและคอแดงมีน้ำมูกใสไหล ·         ไอแห้งๆ ·         ตามตัวจะร้อน แดง ตาแดง ·         อาการอาเจียน หรือท้องเดิน ไข้เป็น 2-4 วันแล้วค่อยๆลดลงแต่อาการคัดจมูก และแสบคอยังคงอยู่โดยทั่วไปจะหายใน 1 สัปดาห์ ยกเว้นผู้ป่วยที่มีโรคเรื้อรังอยู่ก่อนแล้วติดเชื้อไข้หวัดใหญ่ จะทำให้มีการติดไปยังระบบอื่นๆ ด้วย เช่น ·         อาจพบการอักเสบของเยื่อหุ้มหัวใจ ผู้ป่วยจะมีอาการเจ็บหน้าอก หรืออาการหัวใจวาย ผู้ป่วยจะเหนื่อยหอบ ·         ระบบประสาท พบเยื่อหุ้มสมองอักเสบ และสมองอักเสบผู้ป่วยจะปวดศีรษะมาก และซึมลง ·         ระบบหายใจ มีหลอดลมอักเสบ และปอดบวมผู้ป่วยจะแน่นหน้าอก และเหนื่อย ·         โดยทั่วไปไข้หวัดใหญ่มักจะหายในไม่กี่วัน แต่ก็มีผู้ป่วยบางรายมีอาการไอ และปวดตามตัวนาน 2 สัปดาห์ ส่วนผู้ที่เสียชีวิตมักจะเกิดจากปอดบวม และโรคหัวใจหรือโรคที่ผู้ป่วยเป็นอยู่ ระยะที่จะแพร่เชื้อไปยังบุคคลอื่น หรือระยะติดต่อ ระยะเวลาที่ติดต่อคนอื่นคือ 1 วันก่อนเกิดอาการ ห้าวันหลังจากมีอาการ ในเด็กอาจจะแพร่เชื้อ 6 วันก่อนมีอาการ และแพร่เชื้อได้นาน 10 วัน โรคแทรกซ้อน -ติดเชื้อแบคทีเรีย อาจจะทำให้ปอดบวม ฝีในปอด หนองในช่องเยื่อหุ้มปอด -ไข้หวัดใหญ่ในหญิงมีครรภ์ ผลต่อมารดามักเป็นชนิดรุนแรงและมีอาการมาก ผลต่อเด็กอาจจะทำให้แท้ง การรักษา ไข้หวัดใหญ่ที่ไม่มีภาวะแทรกซ้อนสามารถดูแลตัวเองที่บ้านได้ ดังนี้ -นอนพักมากๆ ไม่ควรออกกำลังกาย -ให้ดื่มน้ำหรือน้ำผลไม้ หรืออาจจะดื่มน้ำเกลือแร่ร่วมด้วยแต่ไม่ควรดื่มน้ำเปล่าอย่างเดียวเพราะจะทำให้ท่านขาดเกลือแร่ได้ หรืออาจจะเตรียมโดยใช้น้ำข้าวใส่เกลือและน้ำตาลก็ได้ -การรักษาตามอาการ และการประคับประคอง -ลดไข้ด้วยยาลดไข้ เช่น paracetamolไม่ควรให้ aspirin -ไม่ควรใช้ยาปฏิชีวนะเพราะยาปฏิชีวนะมีผลต่อเชื้อแบคทีเรีย ไข้หวัดใหญ่เป็นเชื้อไวรัส -ถ้าไอมากอาจจะซื้อยาแก้ไอรับประทาน -สำหรับผู้ที่เจ็บคออาจใช้น้ำ1แก้วผสมกับเกลือ 1 ช้อนกรั้วคอ -สำหรับท่านที่มีอาการคัดจมูกอาจจะใช้ไอน้ำช่วยวิธีง่ายคือต้มน้ำร้อนแล้ให้นั่งหน้ากาน้ำเอาผ้าคลุมศีรษะและสูดดมไอน้ำ อาจจะใส่ขิงลงไปเพื่อบรรเทาอาการคัดจมูก -อย่าสั่งน้ำมูกแรงๆเพราะจะทำให้เชื้อลุกลาม -ใหล้างมือบ่อยๆเมื่อออกนอกบ้าน ในช่วงที่มีการระบาดของเชื้อไขหวัดใหญ่ให้หลีกเลี่ยงการใช้โทรศัพท์ ลูกบิดประตู เป็นต้น -เวลาไอหรือจามให้ใช้ผ้าเช็ดหน้าหรือ ทิสซูปิดปาก -ช่วงที่มีการระบาดให้หลีกเลี่ยงจากที่สาธารณะ ผู้ป่วยควรพบแพทย์เมื่อไร ไข้หวัดใหญ่สามารถหายเองได้และท่านสามารถดูแลตัวเองที่บ้านแต่หากมีอาการดังต่อไปนี้ปรึกษาแพทย์ประจำตัวท่าน -ในเด็กควรจะปรึกษาแพทย์เมื่อ ไข้สูงและเป็นนาน ให้ยาลดไข้แล้วไข้ยังเกิน 38.5ํ c หายใจหอบ หรือหายใจลำบาก มีอาการมากกว่า 7 วัน ผิวสีม่วง เด็กดื่มน้ำหรือรับประทานอาหารไม่พอ เด็กซึมลง ไม่เล่น เด็กไข้ลดลง แต่หายใจหอบ -สำหรับผู้ใหญ่ที่เป็นไข้หวัดใหญ่ ไข้สูงและเป็นมานาน หายใจลำบาก หรือหายใจหอบ เจ็บหรือแน่นหน้าอก หน้ามืดเป็นลม สับสน อาเจียน รับประทานอาหารไม่ได้ ผู้ป่วยที่เป็นกลุ่มเสี่ยงควรพบแพทย์ทันทีที่เป็นไข้หวัดใหญ่เนื่องจากโอกาสเกิดโรคแทรกซ้อนได้แก่ -ผู้ที่มีโรคเรื้อรังประจำตัวเช่น โรคหัวใจ โรคตับ โรคไต เบาหวาน หอบหืด มะเร็งเป็นต้น -คนท้อง -ผู้ป่วยโรคเอดส์ -ผู้ทีพักในสถานเลี้ยงคนชรา -ผู้ป่วยอายุมากกว่า 65 ปี -ผู้ป่วยไขหวัดใหญ่ที่มีอาการต่อไปนี้ต้องเข้าโรงพยาบาล  -มีอาการขาดน้ำไม่สามารถดื่มน้ำได้อย่างเพียงพอ -ไอแล้วเสมหะมีเลือดปน -หายใจลำบาก หายใจหอบ -สีริมฝีปากเปลี่ยนเป็นสีเขียว -ไข้สูงมากผู้ป่วยเพ้อ -มีอาการไข้ และไอหลังจากที่อาการไข้หวัดใหญ่หายไปแล้ว การรักษาในโรงพยาบาล -ผู้ป่วยที่ขาดน้ำแพทย์จะให้น้ำเกลือ -ผู้ป่วยเหล่านี้ควรได้รับยา amantadine และ rimantadine เพื่อให้หายเร็วและลดความรุนแรงของโรคยานี้ควรให้ภายใน48 ชั่วโมงหลังจากเริ่มมีอาการและให้ต่อ 5-7 วัน ยานี้ไม่ช่วยลดโรคแทรกซ้อน -ถ้ามีอาการคัดจมูกแพทย์จะให้ยาลดน้ำมูก -ถ้าไม่มีโรคแทรกซ้อนก็ไม่ควรให้ยาปฏิชีวนะ -ผู้ป่วยส่วนใหญ่อาการจะหายใน 2-3 วัน ไข้จะหายใน 7 วัน อาการอ่อนเพลียอาจจะอยู่ได้นาน1-2 สัปดาห์ การป้องกัน -ล้างมือบ่อยๆ -หลีกเลี่ยงการเอามือเข้าปากหรือขยี้ตา -อย่าใช้ของส่วนตัวร่วมกับคนอื่น เช่นผ้าเช็ดตัว แก้วน้ำ -หลีกเลี่ยงการสัมผัสใกล้ชิด เมื่อเวลาเจ็บป่วย -ให้พักที่บ้านเมื่อเวลาป่วย -เวลาไอหรือจามให้ใช้ผ้าปิดปากและจมูก